W jaki sposób poznajemy leki homeopatyczne?
Jednym ze sposobów badania substancji homeopatycznej jest próba lekowa. Uzyskane podczas badania informacje są uzupełniane objawami toksykologicznymi danej substancji oraz objawami, które nagle zniknęły u osób chorych leczonych tym lekiem.
Z jednej strony próba lekowa pokazuje nam obraz leku,z drugiej strony wskazuje na szczególną i specyficzną wrażliwość żywego organizmu na lek homeopatyczny.
Okazuje się, że różni probanci (probant to zdrowa osoba, która testuje lek na sobie), którzy przyjęli taki same dawki tego samego leku homeopatycznego oprócz objawów wspólnych których doświadcza każdy z nich, wykazują też zupełnie różne objawy…
U każdego pojedynczej osoby może wystąpić jedynie ograniczona liczba znanych symptomów tego leku. Okazuje się, że u jednych badanych występuje duża różnorodność objawów i odczuć, u drugich zaś jest ich bardzo niewiele. Jedni zgłaszają objawy pospolite, często występujące a więc małowartościowe z punktu widzenia doboru leku. Inni zaś objawy kluczowe, wiodące, które występują tylko i wyłącznie w danym leku.
Widzimy więc, że wśród populacji występuje ogromne zróżnicowanie co do wrażliwości i rodzaju odpowiedzi na podany lek homeopatyczny
Obserwowane u probanta objawy świadczą więc tylko o jego własnej wrażliwości. Dlatego dopiero objawy zebrane od wszystkich osób dają najbardziej całościowy obraz leku.
W jaki sposób uporządkować te wszystkie objawy?
A są ich setki, a czasami tysiące dotyczące danego leku. Przykładowo lek sulphur ma ich ponad 1700. I kolejna kwestia: które z nich są najważniejsze a które mało znaczące w doborze leku? Jak zawsze Hahnemann w swoim Organonie sztuki medycznej daje wskazówkę:
§ 153
„Przy doborze specyficznego leku, tzn. przy porównywaniu objawów choroby naturalnej /wywiad / z objawami dostępnych leków / Materi-a medica / należy zwrócić uwagę niemal wyłącznie na objawy i oznaki rzucające się w oczy, wyjątkowe, niezwykłe i charakterystyczne dla danego przypadku, którym odpowiadają bardzo podobne objawy szukanego leku. Objawy bardziej ogólne i nieokreślone / np. brak apetytu, bóle głowy, zmęczenie .złe samopoczucie / nie zasługują na większą uwagę, jeśli nie są bliżej scharakteryzowane. Można je znaleźć prawie w każdej chorobie i w obrazie każdego leku.”
Podam parę przykładów objawów dziwnych :
- suchość w ustach bez pragnienia lub pragnienie przy obfitym ślinotoku
- uczucie pustki w żołądku, które nie poprawia się przez jedzenie
- stan pacjenta pogarsza się w zimnie, ale pacjent nie znosi by go czymś przykryć i zrzuca koc
- Ból głowy w którym ulgę daje intensywny wysiłek fizyczny.
A teraz kilka niezwykłych objawów umysłowych;
– Pacjent po ciężkim wypadku, urazie ciała mówi że nic mu nie jest i odsyła ratownika „ do domu ‘’ – lekiem który może uratować tego pacjenta jest arnika
– Dziwne odczucie jakby ciało było zrobione ze szkła, kruche
– Wydaje mu się że stare szmaty, łachy są delikatne, piękne jak jedwab
– Odpowiada pytaniem na pytanie
– Przepowiada czas swojej śmierci.
No i klasyka gatunku znana wszystkim homeopatom:
– Pacjent ma poczucie, że coś żywego/ jakieś zwierzę /jest w brzuchu.
Łatwo się domyślić, że wielu pacjentów obserwując u siebie te dziwne symptomy nawet nie wspomni o nich zwykłemu lekarzowi. Homeopaci jednak traktują te objawy poważnie ponieważ dzięki nim często udaje się odnaleźć właściwy lek
Aby ułatwić sobie pracę przy analizie przypadku homeopaci oprócz korzystania z Materii Medica posługują się Repertorium. Zawiera ono wszystkie znane symptomy zestawione z odpowiadającymi im lekami.
Pierwsze znane na świecie repertorium utworzył amerykański homeopata James Tyler Kent /1849- 1916 / i jest to naprawdę gruba księga. Świat jednak idzie naprzód i dziś nie musimy już ręcznie kartkować repertorium i z mozołem zapisywać wybrane rubryki. W dzisiejszych czasach repertoria są dostępne w postaci programów komputerowych.
Na koniec pragnę podkreślić, że homeopatia traktuje chorobę nie tylko jako coś co dotyka jedynie ciała, ale też dotyczy całej osoby ludzkiej.
Współcześni homeopaci na świecie stale badają coraz to nowe substancje.
Każdy człowiek bowiem postrzega siebie i otaczającą go rzeczywistość we własny unikalny sposób, który nierzadko w chorobie ulega zmianie. Właściwie dobrany lek powinien więc opisywać ten specyficzny stan umysłu za pomocą dobrze wybranych rubryk z repertorium
