Na czym polega lecznicza moc leku homeopatycznego?
Dla wielu osób lek homeopatyczny to tylko woda i cukier. Skoro powyżej potencji 15 CH nie wykrywamy nawet pojedynczej cząsteczki substancji użytej do produkcji leku to jaki jest mechanizm jego działania?
To pytanie zaprząta wiele umysłów i bardzo często jest powodem całkowitego odrzucenia homeopatii Jeśli granulki niczego nie zawierają to jak mogą leczyć ?
Czyli z jednej strony mamy doświadczenie skuteczności homeopatii (potwierdzane wciąż na nowo od ponad 200 lat, na całym świecie, przez tysiące wyleczonych pacjentów). Z drugiej strony brak nam naukowej teorii, która rozwiązałaby zagadkę nieskończenie wysokich rozcieńczeń . Nauka jednak ciągle idzie na przód i homeopatycznym roztworom przygląda się fizyka kwantowa czy biochemia molekularna. Pewnie niektórzy słyszeli o tzw. teorii pamięci wody (ciekawych odsyłam do zapoznania się z pracami Jeana Boirona, prof Louisa Reya, dr Jacqesa Benveniste ) Jest więc nadzieja że nasza ciekawość zostanie w końcu zaspokojona.
Co na temat leku homeopatycznego napisał Hahnemann w swoim dziele Organon sztuki medycznej?
§ 20
Tej ukrytej w wewnętrznej istocie leku niematerialnej siły nie da się rozpoznać samym wysiłkiem umysłu. Może być ona zaobserwowana jedynie przez doświadczenie jej działania na zdrowie ludzkie.
§ 21
Lecznicza istota leku sama w sobie nie da się rozpoznać. Siła lecznicza leków ujawnia się w objawach, jakie wywołują one u zdrowych ludzi. Właśnie dzięki tej zdolności można jednocześnie rozpoznać tkwiącą w lekach moc leczniczą
§ 19
Choroby nie są niczym innym niż zmianami samopoczucia zdrowego człowieka czyli odchyleniem od stanu zdrowia wyrażającym się poprzez objawy. Leki muszą zatem również posiadać moc wywoływania zmian samopoczucia ludzkiego i na tym jedynie polega ich działanie i siła lecznicza.
Homeopatia leczy chorobę chorobą – similia similibus curentur tj podobne leczy podobne.
Lecząc pacjenta szukamy leku zdolnego wywołać sztuczny stan chorobowy najbardziej podobny do całości objawów przypadku, uwzględniając przyczynę i okoliczności towarzyszące chorobie.
Gdy w organizmie spotykają się dwie podobne choroby, to wtedy nowa i silniejsza(sztuczna choroba wywołana lekiem) leczy starszą i słabszą chorobę naturalną .
A jak to się wszystko zaczęło?
Moment zwrotny w badaniach naukowych Hahnemanna nastąpił w 1791 roku podczas tłumaczenia dzieła Materia medica szkockiego uczonego Wiliama Cullena / 1710-1790 /. Hahnemann dokonał wówczas niezwykłego odkrycia. Cullen twierdził, że antymalaryczne własności kory drzewa chinowego wynikają z zawartych w niej substancjach gorzkich i cierpkich. Hahnemann wiedział jednak że inne gorzkie zioła nie zwalczają malarii. Postanowił przeprowadzić eksperyment na sobie samym. Zażywając korę drzewa chinowego odkrył że wywołuje ona u niego – osoby zdrowej, te same symptomy które leczy u osób chorych na malarię!
Lek homeopatyczny China zajmuje więc ważne miejsce w historii homeopatii bo właśnie w czasie doświadczeń z tą substancją Hahnemann zaczął rozważać prawo podobieństwa.
W leku homeopatycznym jak w zwierciadle odbija się twoja choroba
Objawy są zatem wołaniem natury o właściwy lek …
